Puzzle weekend tas

...heb er eindelijk ook een, na jaren de kat uit de boom te hebben gekeken en (geduldig) gewacht.
Een Loewe Puzzle (weekend) bag.

Loewe is een Spaans luxemerk, gespecialiseerd in onder meer lederen kledij. Nieuwe kleren of andere spullen ervan zou ik me niet kunnen/willen veroorloven, maar tweedehands heb ik wel al een aantal zaken op de kop kunnen tikken, vaak tot m'n tevredenheid en indien van leer is dat inderdaad verbazingwekkend zacht en soepel.

In het najaar van 2016 maakten we een citytrip naar Sevilla en dienden we in Madrid Barajas over te stappen voor een vlucht naar Andalusië. Tijdens het rondkuieren daar kwamen we voorbij de luchthavenwinkel van Loewe. Waarom weet ik niet, maar m'n nieuwsgierigheid werd gewekt (kende dat merk toen helemaal niet), mogelijk door de handtassen die er uitgestald waren, waaronder een aantal Puzzle-handtassen (voor dames), een item dat een of twee jaar eerder uit kwam. De vorm trok m'n aandacht en toen de dames in de boetiek er nog wat uitleg bij gaven en toonden op welke manieren je zo'n tas kon dragen (5 in totaal), was ik toch verbaasd over de vindingrijkheid van de ontwerper(s?).
(Veel) later vernam ik dat J.W. Anderson de hoofdontwerper was van Loewe en de tas zijn eerste voor het merk (en hun eerste nieuwe in zowat 30 jaar of zoiets).
Enfin, we stapten weer onverrichterzake uit de winkel (voor ons onbetaalbare prijzen en m'n toenmalige partner bleek ook maar matig of niet geïnteresseerd te zijn), maar de tas is me wel altijd bijgebleven.

Dus na verloop van tijd begon ik toch eens te zoeken of er nergens tweedehands konden worden aangeschaft, want intussen had ik vernomen dat er ook een model was uitgekomen dat meer op heren mikte: de weekend tas, de grootste uit de reeks. Maar uiteindelijk heeft het dus tot zo'n kleine maand geleden geduurd alvorens ik er een vond waarvoor ik bereid was het nodige geld te betalen (wat nog steeds een erg behoorlijke som was; haast 1100 euro inclusief verzendingskosten...). Vorige modellen die voor mij haalbaar waren, bevonden zich in het VK of Azië bijvoorbeeld, waardoor er bovenop de "democratische" aanschafprijs wellicht nog douanerechten zouden verschuldigd zijn, die in het geval van luxeartikelen ongetwijfeld hoog zouden zijn (25%?), of vond ik niet mooi.

Dus bleef het uitkijken naar een buitenkans: een exemplaar dat binnen de Europese Unie te koop stond en dat me bovendien ook qua kleur e.d. kon bekoren.
Ergens in januari dan verkocht ineens een Belgische dame haar tas en hapte ik uiteindelijk toch maar toe, enerzijds vanwege de prijs dus, maar ook omdat ik dacht dat ze het rechtstreeks naar mij zou sturen. Dit laatste bleek niet het geval; de tas ging eerst naar Frankrijk, waar de "tussenpersoon" gevestigd was, namelijk de website langs waar de verkoop eigenlijk verliep en via dewelke ik al vaker (tweedehands) kledij van meer prestigieuze merken had aangekocht, dus hij was me wel vertrouwd.

Alles verliep vlot en ik keek uit naar de levering, maar toen kwam er alsnog een kink in de kabel. Met het bericht van aflevering in een plaatselijk afhaalpunt trok ik er goedgemutst naartoe op de dag zelf dat ik het ontvangen had. Maar daar konden ze het niet vinden... Er was blijkbaar iets fout gelopen bij de registratie in hun winkel. 
In totaal ben ik er 4x naartoe gegaan, waarbij ze me twee keer zelf hebben laten zoeken tussen hun dozen/pakken; mogelijk wegens gêne of omdat ze geen tijd/zin hadden. De hele toestand zorgde wel voor stress en had al contact opgenomen met het platform dat de verkoop had georganiseerd. Een van de laatste dagen voordat het pak in theorie teruggezonden zou worden, ondernam ik nog een 4de poging (2de dat ik zelf een kijkje mocht nemen tussen hun spullen), vond ik de doos in kwestie inderdaad, een uit de kluiten gewassen geval, waar je eigenlijk amper naast kunt kon kijken.

En dus nu bungelt de tas hier aan een deur of ligt ze in de doos waarmee ze oorspronkelijk werd verkocht. De grote (weekend)tassen hebben blijkbaar enkel een riem, geen "handvat"/lus waaraan je ze kunt vasthouden. Maar zoals je op bovenstaande foto misschien ziet, kun je de riem ook aan een ander punt vastmaken, zodat je de tas ook anders dan gewoon los over de schouder kan dragen.
De vorige eigenares heeft ze jarenlang intensief gebruikt en er zijn ook wat gebruikssporen, maar ze heeft er blijkbaar toch goed voor gezorgd, want er scheelt niets dramatisch aan. Het leer ruikt helaas niet meer naar nieuw, maar dat was ook niet meer te verwachten.
Of ik ze ooit zal gebruiken? Voor een weekend weg lijkt ze me alvast geschikt; je kunt er heel wat in kwijt en probleemloos een toiletzak, pyjama, pantoffels en nog wat lectuur bijvoorbeeld.

Intussen evolueerde de Puzzle bag wat en zou het kunnen dat dit specifiek model nieuw niet meer verkocht wordt. Maar dat deert me niet; het nieuwere ontwerp spreek me veel minder (niet?) aan, dus ik ga het ongetwijfeld bij deze houden.

Een hoogstwaarschijnlijk decadente aankoop, zeker voor iemand afkomstig uit de lagere middenklasse, maar aangezien er de voorbije maanden genoeg geld op de zichtrekening was blijven staan om het me te kunnen veroorloven en de toekomst er niet zo rooskleurig uitziet, met de kans dat morgen uiterst rechts in Vlaanderen mee aan de macht komt, dat vreemd sprekende YouTubers de wereld regeren of onze spaartegoeden plots verdwenen blijken, leek het me bijna een uitgelezen moment om toch maar m'n slag te slaan. 
Misschien leg ik de tas voortaan maar gewoon naast me in bed om af en toe het zachte, soepele leer te kunnen voelen. Er is toch plek genoeg.
En nog een geluk dat het niet de Birkin-tas van Hermès was die ik per se wilde hebben...