Tot ziens; het ga je goed, RH

Vanmorgen nog even naar m'n werkplek gegaan, met een taart van bij de bakker, niet zomaar en evenmin om te gaan werken, maar om definitief afscheid te nemen van RH, de adjudant van onze noodcentrale. 42 jaar trouwe dienst (of was het nu 43, weet het al niet meer...); indrukwekkend, net zoals zijn verschijning, menselijke warmte, engagement, kennis, vertrouwenwekkende, lichtjes hese maar toch warme stem die we zo vaak over het PA-systeem hoorden (en die ik erg zal missen), zijn gulle lach en toch ook z'n ernst en nauwgezetheid, veeleisendheid ook als het op het werk aankwam.

Dus vanochtend was hij trouw op post, zoals ook ingepland voor deze laatste dag, en vooral, nacht van het jaar, dit ondanks het overlijden van een broer. Deze lag wel al enkele weken op palliatieve zorgen en zijn heengaan was ergens ook een opluchting. R vond dat hij het niet kon maken zijn collega's in de steek te laten door niet op te dagen en wellicht zou hij het thuis moeilijker gehad hebben dan op het werk, waar hij zich ten minste met iets kon bezighouden. Het tekent hem ook wel.

Het deed me wel iets om te merken dat hij aangenaam verrast was toen ik opdaagde; het deed hem zichtbaar plezier en we hebben dus nog kort met elkaar gesproken en elkaar eens omhelsd.
Hij gaat het werk, zeker in het begin, nog wel missen maar tegelijk is het wel degelijk genoeg geweest.  

En eigenlijk treft het volgende me nu pas, tijdens het typen van dit stukje: doordat ik intussen bijna 2 jaar in Brussel woon, heeft hij in zekere zin dus ook een hele poos over mijn veiligheid gewaakt. Het is een fijne, maar ook bijzonder ontroerende gedachte.

Net toen ik wilde vertrekken, botste ik ook nog op VB die daar vandaag ook was om zich eventueel wat te bekommeren om het mentaal welzijn van het aanwezige personeel. En ze was niet alleen; ze had haar hond mee, die ze een 'trui' (?) en 'sokjes' had aangetrokken. Ze beweerde dat hij aanvoelde dat ik wel wat genegenheid kon gebruiken, want hij kwam me zachtjes wat aandacht geven en er ook om vragen.

Een fijne manier om het jaar af te sluiten. Zal een mooie herinnering blijven 😊