Turnhout (1) - bezoek

Vrijdag 17 november had ik een dagje verlof en daar was een (goede?) reden voor: er stond een concert gepland in het befaamde cultuurhuis daar, De Warande, en tegelijk zou ik er dan ook van profiteren om de kinderen en toch ook KP nog eens terug te zien (en te spreken). De oudste zoon had ik sinds augustus al niet meer gezien en de vorige maand was hij jarig geweest, dus had ook wat cadeautjes voor hem mee.

Onderweg naar daar op de ring rond Antwerpen nog een duimpje gekregen van een andere Saab-rijder. Ja, zo'n 9000's zie je niet vaak meer rondrijden en gezien de taksen die erop geheven worden, moet je echt wel door het virus gebeten zijn.

Heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat dingen te gaan kopen die hier wat lastiger te vinden zijn, waarna ik naar het huis trok. Daar was de oudste zoon aan het relaxen na een zoveelste werkdag maar ik kon wel niet zo lang met hem alleen blijven zitten, want had nog een audiëntie aangevraagd bij KP om haar een niet zo fijne boodschap te brengen.
Vanuit m'n isolement hier maak ik me waarschijnlijk vanalles wijs wat er niet is, maar tegelijk had ik recent een aantal zaken vernomen die me alweer erg van m'n stuk hadden gebracht en ik wou haar toch onder 4 ogen laten weten dat ik zo niet verder kon/kan.
Al maandenlang probeer ik mezelf na slecht nieuws op dat vlak toch maar weer wijs te maken dat het ergste nu wel achter de rug zou zijn en proberen we weer (voorzichtig) contact met elkaar te hebben, mar meermaals is het dan toch voorgevallen dat er toch weer een schepje bovenop gelegd werd en dat dit me telkens weer zwaar viel. Dus in plaats van geleidelijk een rustige stroom te worden, bleef het mentaal eerder een rollercoaster, wat op termijn toch (te?) zwaar werd. Dus was het m'n bedoeling daar komaf mee te maken en haar een pijnlijke mededeling te doen. En vandaar een gesprek waar k niet naar uitkeek maar dat me toch nodig leek. 

Desondanks keerden we wel nog samen te voet terug naar hun woonst om samen met beide kinderen toch nog het traditionele vrijdagse gerecht te eten.
Haast tot op dat moment twijfelde ik nog of ik met KP zou meegaan naar het concert waarvoor we enkele maanden geleden tickets hadden besteld: een moeilijke situatie tussen ons beide, een concert van een Franse groep die wellicht eerder een retro-act was geworden, m'n katten die al ettelijke uren alleen zaten, het waren niet bepaald ideale ingrediënten voor een avondje uit. Toch besloot ik mee te gaan en dat bleek uiteindelijk toch wel een goede beslissing.
Maar meer daarover in een ander bericht.