Weeral slikken*

Vandaag tijdens het middageten moeten aanhoren hoe mooi Schotland wel niet is; een collega had daar blijkbaar voor een aantal dagen een wandelvakantie doorgebracht.
Aangezien zovelen daarover eensgezind zijn, twijfel ik daar niet aan, hoewel ik er moeite mee heb me die schoonheid voor te stellen. Wat bergen/golvende heuvels en groene of bruine vegetatie, lichtspel door zon en/of wolken, wat meren, dat lijkt me nu niet zo bijzonder en heb ik elders ook gezien. Misschien is het de weidsheid/grootsheid van de landschappen die zo'n indruk nalaat?

Probleem in mijn geval is dat zij er dit jaar ook met hun tweetjes verschillende weken op vakantie zijn geweest. Sindsdien is die streek voor mij (voorlopig?) niet meer interessant om ooit eens te bezoeken, mocht dat ooit al een serieuze mogelijkheid zijn geweest. Schotland is momenteel in mijn geest definitief "bezoedeld".
Ben mentaal of psychologisch dermate beschadigd of in de war, verblind dat ik volstrekt geen zin heb om in hun voetstappen te treden. Kan er zelfs amper over horen spreken zonder het moeilijk te krijgen.
En dat geldt voor zowat elke potentiële vakantiebestemming, vrees ik, zelfs plekken die ik zelf ook altijd graag eens had bezocht. 

(het spijt me echt mocht dit kwetsen of veel verdriet doen 😢)