Geni

Zondag kreeg ik een bericht van m'n moeder met de vraag of ze m'n gsm-nummer mocht meedelen aan Geni, een Braziliaanse vriendin van haar die ik zowat 30 jaar geleden ook had leren kennen. Een van de laatste zaken die ik over Geni vernomen had, was dat ze voor werk van Brazilië naar Portugal was verhuisd.
Ze was nu even in België en had blijkbaar wel zin om me eens terug te zien. Ikzelf herinner me helemaal niet wanneer we elkaar voor het laatst hadden gezien.
Omdat ze helemaal uit Portugal naar Brussel was gekomen, kon ik het moeilijk maken om helemaal geen poging te doen om haar nogmaals te ontmoeten, dus hebben we snel getracht een gepast moment te vinden waarop we elkaar even zouden kunnen zien en spreken.

Dat werd dus deze avond, net voor ze een trein zou nemen in het Zuidstation, waar we ongeveer 40 à 45 minuten wat bijpraatten. Het werd wel een fijn gesprek, ondanks de niet echt gezellige setting van het Zuidstation; het duurde ook niet te lang, zodat het niet ongemakkelijk werd. En met een goedgemutste spraakwaterval is het iets eenvoudiger om een gesprek gaande te houden. Daarna heb ik haar nog tot aan haar trein begeleid en gewacht tot die vertrokken was. Iets voor 18u was ik terug op m'n appartement, mooi op tijd om de poezen eten te geven.

Zij is op het eerste zicht fysiek niet veel veranderd, wat zij ook van mij zei al wist ze nog dat ik ooit zwart haar tot ver over m'n schouders heb gehad, iets wat nu bepaald niet meer het geval is; je moet al beginnen zoeken om nog een (zwart) haar van mij te bespeuren.
Ze herinnerde zich blijkbaar onze oudste zoon nog, dus de vorige keer kan maximaal 24 jaar geleden geweest zijn.
Maar we waren beide oprecht blij met deze ontmoeting; hoe lang zal het nu duren tot de volgende?