Caetano Veloso - BOZAR, 25 september

Maandagavond in BOZAR naar het concert geweest van een levende Braziliaanse legende: Caetano Veloso.
Deze intussen 81-jarige  is al sinds de tweede helft van de jaren '60 een toonaangevend artiest, eerst in eigen land, maar sinds enkele decennia ook (ver) daarbuiten.

Had in het voorjaar via zijn Instagram-account vernomen dat hij in Brussel een optreden zou geven en toch maar snel een ticket gekocht; er bleven toen al niet veel plaatsen meer over maar ik kon er toch nog eentje kopen op een redelijk goede plek, op de eerste rij in loge 20. Gezien zijn leeftijd was het waarschijnlijk de laatste kans om hem live aan het werk te zien/horen.

Moet toegeven dat ik er 's ochtends eigenlijk niet speciaal veel zin in had. Er stond immers eerst nog een hele lesdag op het programma en m'n twee poezen daarna alweer voor een paar uur alleen laten, zat me niet lekker. Daarnaast vreesde ik s avonds te vermoeid te zullen zijn om echt van een concert te kunnen genieten; het overkwam me immers voorheen al meermaals dat m'n concentratie compleet verslapte en dat ik zelfs bijna in slaap viel.

Maar 's avonds bleek ik nog kwiek genoeg om er toch van te kunnen genieten. Het helpt ook als je maar op een paar metrohaltes afstand van de concertzaal woont en niet eerst een vermoeiende auto- of treinrit moet afleggen. 
Was een klein half uur te vroeg maar dat gaf me ruim tijd om naar m'n plaats te gaan en de Henry Le Boeufzaal goed te bekijken. De architect van het Paleis voor Schone Kunsten was Victor Horta en hij ontwierp ook deze wereldwijd voor zijn akoestiek en esthetische aspecten gewaardeerde zaal. Het was ook hier dat ik (we) voor het eerst een concert bijwoonde(n) van Veloso. Blijkbaar dateerde dat van 2000, toen we nog in Belgische frank betaalden... Daarna heb ik (we) hem nogmaals zien optreden, maar dat was ik intussen al compleet vergeten. Maar er slingert hier een ticket rond dat het bewijst: in 2007 in de Ancienne Belgique.

Ditmaal is hij op toernee op zijn nieuwste album te promoten: "Meu Coco", wat "mijn hoofd" zou betekenen en zijn eerste echte langspeler in 10 jaar. De eerste helft van de set bestond ook hoofdzakelijk uit nummers van die plaat. Maar ik herkende wel "Sampa" en later nog "Reconvexo" een liedje dat bekend werd in de versie van zijn zus Maria Bethânia, maar dat hij blijkbaar schreef.
Andere bekende songs in de hoofdset: "Leaozinho" en "Menino do rio" (link is blijkbaar van dit concert en deze persoon heeft meerdere filmpjes van dit concert gepost; geluid is wel niet heel goed).
De meeste nummers waren vrij rustig, dus wie echt uit de bol wilde gaan, bleef mogelijk wat op zijn of haar honger zitten. Daarnaast nodigt zijn muziek ook eerder uit tot (aandachtig) luisteren en wat zachtjes meewiegen of neuriën/zingen eerder dan tot loos gaan. Enkele dames vlakbij hadden er wel geen moeite mee om regelmatig mee te dansen en zingen, maar over het algemeen bleef het toch redelijk rustig in de zaal.

De sfeer in de zaal zat alvast van bij het begin goed, wat niet zo moeilijk is met ongetwijfeld ettelijke honderden Brazilianen die er ook bij waren en Veloso leek wel te genieten van de band die er met het aanwezige publiek was. Regelmatig waagde hij zich ook aan wat danspasjes (vermoedelijk samba) en meermaals sprak hij ons ook toe, eerst meestal in het Portugees maar daarna vaak (en lang) in behoorlijk Frans. Ook was hij gezien zijn leeftijd nog in goede fysieke conditie en opvallend goed bij stem.
De HUMO-recensent vond dat sommige van de gesproken intermezzo's te lang duurden en mogelijk had hij gelijk maar het was toch ook wel genieten van zijn tegelijk charmante en soms bijna stuntelig aandoende uitleg; hij kwam eigenlijk wat verlegen en onzeker over en nog meer in het Frans uiteraard dan in het Portugees.

Maar bon, het concert vorderde uiteraard toch gestaag en eigenlijk vond ik dat het al bij al redelijk kort was al deden ze er wel nog 3 bisnummers bij na de hoofdset. Toen het licht dan aanging, haastte ik me de zaal uit, onder meer met de bedoeling om eventueel te zien of er een stand was met spullen maar die heb ik niet gezien. Dus ging het recht naar de metro en om 22u15 was ik alweer terug, wat aantoont dat het concert niet zo heel lang duurde.
Nietttemin, blij dat ik geweest was en een mooie avond. Enige kleine frustratie met mezelf, dat ik geen enkele poging gedaan heb om eens met de dame te spreken die naast me zat en ook niet vergezeld leek (we zaten in de loge per 2 op een rij). Tja...