Motorreis - losse gedachten (5)

- De GPS (het fysieke toestel) bleef gewoon de hele reis in dezelfde positie aan de motor bevestigd, inclusief de speciaal daartoe ontworpen antidiefstalbeveiliging die ik extra gekocht had. Heb er hem geen enkele keer hoeven afhalen, onder meer door die beveiliging maar toch niet alleen.
Tijdens overnachtingen in hotels stond de Moto Guzzi verdekt of op een veilige plek, uit het zicht en de logeerplek lag ook vrij afgelegen, waar zo goed als nooit iemand zou komen die daar niets te zoeken heeft (alhoewel, dan zoek je natuurlijk wel iets ;-) ).
Het meest vreesde ik wat dat betreft de uitstappen maar daarvoor had ik zelf een ingenieus en doeltreffend systeem uitgedokterd: de helm erover en die dan met een kabelslot vastmaken aan het stuur van de motorfiets en het kabeltje aanspannen. Eenvoudig; of het ook daadwerkelijk geholpen heeft en iemand tegengehouden, weet ik niet, maar de GPS is toch nooit gestolen geweest.

- De prijs voor de (tegelijk ergerlijkste) oorwurm tijdens de tweede helft van de reis en dus ook de terugreis gaat naar "The lady in red" van de blijkbaar Ierse zanger Chris de Burgh die er  medio jaren '80 een grote hit mee had.
Vreemd, ik heb dat nummer nooit zo bijzonder of mooi gevonden maar blijkbaar blijft het makkelijk in het oor hangen en om de zoveel tijd wordt het nog wel eens ergens gespeeld. Hoop dat ik er nu een tijdje van verlost ben...

- Blijkbaar heeft men in Spanje ook de gewoonte om "veeroosters" (wel kijk, er bestaat zelfs een wikipedia-pagina over en het lijkt dus een algemeen aanvaard woord te zijn) voor de opritten van snelwegen aan te leggen. Zou het echt zijn om te vermijden dat er dieren de autosnelweg opwandelen? Dus eigenlijk een put in de weg waar een rooster wordt overgelegd waarvan de rasters niet op bijvoorbeeld 5 cm van elkaar liggen maar op 10 of zoiets zodat er al eens iets tussen kan terecht komen, zoals een koeien- of paardenpoot. Voor olifanten moeten ze nog ruimere rasters gebruiken, denk ik.
Enfin, voor iemand die niet echt met het fenomeen vertrouwd is, kan dat toch best schrikken zijn, zeker als het nat is zoals ik voorhad tijdens de heenreis. Gelukkig reed ik redelijk rechtop die enkele keren dat ik over zoiets moest rijden, want die dingen zijn zo glad als putdeksels en een beetje hellingshoek kan al volstaan om erdoor onderuit te gaan.
Voor 4-wielers allemaal geen probleem; misschien zouden ze toch bordjes mogen zetten om motorrijders daarvoor te waarschuwen?