Motorreis - ¡Ay!

Aangezien er zaterdag geen enkele (verre) bestemming op het programma stond, was het de bedoeling om nog maar eens op restaurant te gaan en van de Baskische keuken te genieten. Omdat ik de vakantie tot dan toe zo goed als helemaal had doorgebracht, leek het me wel wat om de eigenaar, die ook ter plekke woont, eens mee te vragen, zodat we wat uitgebreider kennis konden maken en ik eens een gesprekspartner had. Hij nam m'n uitnodiging met genoegen aan.

Afspraak was om 13u30 in restaurant Goiuria (asador).

Maar daarvóór trok ik opnieuw Durango in, hoofdzakelijk om ergens een fles Txakoli op de kop te tikken om mee naar Brussel te nemen. Via een bekende zoekrobot was het niet zo moeilijk om een wijnwinkel te vinden en daar werd ik meteen op m'n wenken bediend. En dat voor een heel democratische prijs.
Daarna was er nog heel wat tijd over en zo kon er nog wat rondgeslenterd worden in het stadje. Daarbij passeerde ik ook een plaatselijke kapper en ik profiteerde van de gelegenheid om daar m'n haar wat te laten bijknippen, kwestie van wat presentabel voor de dag te komen op de date met de eigenaar. Tegelijk werd m'n baard ook wat bijgeschoren, met zo'n heel scherp scheermes; was nog nooit gebeurd en viel best mee. Dank aan de bekwame kapper!

"Ostia!; was het half twee dat we daar moesten zijn en niet half vier? Ik vond het al een vreemd uur om te gaan eten..." was de reactie van de eigenaar toen ik hem streng toesprak wanneer hij half geschoren tevoorschijn kwam. Dus gebeld dat we iets later zouden zijn en met twee i.p.v. 1 persoon. Kon allemaal geen kwaad.

Enfin, we waren daar nog maar net aangekomen of hij bestelde al meteen 2 of 3 voorgerechten en een fles wijn, dat spreekt. O ja, er werd toch ook nog een hoofdgerecht aan toegevoegd. Aangenaam en lang gesprek gehad in het Spaans en Engels.

Lang verhaal kort: na een halve fles wijn, een pousse-café en twee digestifs ging het elders naartoe voor, in mijn geval een mojito en een margarita, vervolgens nog naar een andere plek voor, naar het schijnt, nog een (of meer?) biertjes.
Dat laatste heb ik van horen zeggen, want bij mij was het licht intussen letterlijk en volledig uitgegaan. Kan me gewoon zo goed als niets meer herinneren van wat er gebeurd of gezegd is vanaf het bezoek aan de laatste drankgelegenheid. Alleen dat ik ziek was en opeens bevond ik mij in de douche. Daarnaast moet ik ook m'n hoofd ergens tegen gestoten hebben, want had tot verschillende dagen daarna een wat pijnlijke bult  op die plek, maar op het moment zelf bitter weinig van gemerkt...

Het was de eerste keer dat ik een dergelijke black out kreeg (en het is ook niet bepaald gebruikelijk zoveel alcohol te drinken op een relatief kort tijdsbestek); hopelijk wordt het geen gewoonte.

Om af te sluiten een nummer uit de laatste plaat van Lucrecia Dalt, waarvan hier eerder al een stukje werd gepost en die toepasselijk ¡Ay! heet (bij voorkeur te beluisteren met oortjes of een koptelefoon).