Derek and the Dominos - Litlle Wing (uit "Layla and Other Assorted Love Songs")

Nog eens tijd voor wat muziek misschien?

Dit was de eerste cd die werd gedraaid na m'n terugkeer.
Een klassieker met als bekendste nummer "Layla".

Persoonlijk verkies ik er andere, waaronder dit nummer, een cover van Jimi Hendrix en sinds ik de plaat voor het eerste hoorde een van m'n favorieten.
De vocale prestaties op het album (een dubbelaar) kun je doorgaans als 'bof' of ondermaats beschouwen, maar zang was dan ook niet de sterkste kant van zeker Eric Clapton of mogelijk Bobby Whitlock. Hun kwaliteiten liggen elders.

Het verhaal achter dit album is genoegzaam bekend voor wie een beetje in rockmuziek geïnteresseerd is: Eric Clapton is hopeloos verliefd op de vrouw (Pattie Boyd) van zijn beste vriend (George Harrison, ja de Beatle) en laat zijn wanhoop de vrije loop op deze plaat, zowel qua zang als met zijn gitaarspel. Daarbij wordt hij meer dan bekwaam bijgestaan door de andere bandleden, die net een hele tijd toeren achter de rug hadden en dus goed op elkaar ingespeeld waren. En dan was er nog Duane Allman, zonder wie deze plaat nooit zou geklonken hebben zoals uiteindelijk het geval was.

Allman was de tweede meestergitarist op de plaat en de kruisbestuiving tussen hem Clapton zorgde ervoor dat de plaat zo goed was (met daarnaast in steun dus Jim Gordon, Carl Radle en Bobby Whitlock).

Let dus wat minder op de zang en luister vooral naar de muziek (al moet je wel van elektrische gitaren houden, natuurlijk). En vergeet dus dat dit vooral de verdienste zou zijn van Eric Clapton zoals veel onwetenden lijken te denken; het is een collectief resultaat. De naam van de gelegenheidsgroep wijst er ook op dat Clapton niet per se op de voorgrond wilde treden als de grote ster van het collectief want er is geen enkele expliciete verwijzing naar hem.
De prominente, 'huilende' slidegitaar is volgens mij Allman.
Jaren later zouden Clapton en Boyd alsnog trouwen maar dat huwelijk hield niet stand.

Snif