State of the union (seizoen 2)

Op een of andere manier was ik twee maanden geleden te weten gekomen dat de VRT deze mij onbekende reeks zou uitzenden. Het thema (relatieproblemen) moet m'n interesse hebben gewekt, want kan me moeilijk inbeelden waarom ik het anders zou hebben opgenomen.

Doch, na een tijdje was ik het alweer vergeten en bovendien hielp het fotootje ook niet dat bij de opname stond, want dat was er een van Joe Biden. Ergens begrijpelijk dat een computerprogramma of medewerker voor zo'n foto koos, omdat de jaarlijkse toespraak voor het Amerikaans Congres ook zo genoemd wordt, maar toch vind ik het erg slordig, want het ene heeft hoegenaamd niets met het andere te maken.
Eergisteren besloot ik dan toch maar eens te kijken welke opnames ik nog had (bij Proximus verdwijnen die na 2 maanden automatisch... ) en toen ik die foto van Joe Biden zag, vroeg ik me toch af waarom ik dat had opgenomen. Enkele seconden later zag ik dus dat het om iets totaal anders ging en besloot ik toch maar eens te kijken waarover het ging.
De eerste 5 afleveringen bekeek ik eergisteren, de andere 5 gisteren; misschien voor een stuk omdat het toch emotioneel te zwaar zou zijn geweest om alles in 1 keer tot mij te nemen, maar toch ook vooral omdat ik de beide ochtenden erna vroeg moest opstaan en het voor mijn doen al relatief laat werd vrijdagavond...

Gelukkig maar, want het is een waar genot om naar te kijken, ook al komt het wel heel erg dichtbij, is het vaak slikken, wordt je er als ervaringsdeskundige wel wat stil van of pink je haast een traantje weg.
De dialogen tussen beide protagonisten leveren verbaal vuurwerk op en de acteerprestaties staan op bijzonder hoog niveau; je zou haast denken dat het voor beide acteurs uit het leven gegrepen is. Er is ook een bijrol weggelegd voor de uitbaatster (of uitbater?) van de koffiebar "Mouthfeel", die af en toe voor een wat meer vrolijke noot zorgt maar tegelijk genderissues doet opwerpen en de beide protagonisten soms ook in de spiegel doet kijken.

Een heterokoppel heeft afgesproken om 10 sessies relatietherapie te volgen. Telkens voor ze verwacht worden, spreken ze af in een hippe koffiebar maar reeds bij het eerste gesprek (dus voor de eerste sessie) laat de vrouw weten dat ze eigenlijk wil scheiden. 
De reeks bestaat uit 10 korte afleveringen van hoogstens 10 minuten elk waarin het stel terugkijkt op hun relatie of karakter, hij haar probeert te overtuigen dat scheiden helemaal niet nodig is en zij dan weer dat ze geen alternatief meer ziet, ook al zou ze graag hun vriendschap in stand willen houden.

De enige acteur die ik een beetje ken, is Brendan Gleeson, een van de hoofdrolspelers uit "In Bruges"; blijkbaar heeft hij al een lange en succesrijke filmcarrière achter de rug, waarin hij meespeelde in tal van populaire films en series. 
Het vrouwelijk hoofdpersonage wordt dan weer gespeeld door Patricia Clarkson; ik kan me haar helemaal niet herinneren uit andere films dus voor mij een "ontdekking".
De reeks werd geregisseerd door Stephen Frears, wat dan weer wel een naam als een klok is, want zelfs ik ken hem.

Zeker de moeite waard vond ik, ook al lijkt niet iedereen het daarmee eens te zijn, afgaand op de reacties van sommige internauten.