RWDM

Men voorspelde nog enkele dagen (heel) mooi weer en aangezien ik niets speciaals van plan was op zondag (tenzij misschien wat werken...), overwoog ik dan maar om m'n gemeente nog wat beter te leren kennen door eens naar een voetbalmatch te gaan van de bekendste voetbalploeg uit Molenbeek, opvolger van de illustere Brusselse fusieploeg die medio de jaren '70 een van de Belgische topploegen was en ook eenmaal kampioen werd in 1ste klasse. RWDM stond 3de geklasseerd op 1 punt van de leider, Lierse Kempenzonen, ook de bezoekende ploeg op zondag, dus een topper. Reden te meer om eens te gaan kijken en de sfeer op te snuiven.

In Turnhout had het zowat 17 à 18 jaar geduurd eer ik daar naar een voetbalwedstrijd met een van de lokale ploegen was gaan kijken, dus op dat vlak was ik er hier toch beduidend sneller bij.

Na enig geweifel dan maar beslist om op woensdag m'n ticket ter plaatse aan de kassa te gaan halen, zo zou ik ook meteen weten hoe ik er moest raken. En dat laatste was erg eenvoudig : opstappen aan de tramhalte zo'n 200 meter van m'n deur en aan de 5de halte afstappen aan het vernieuwde maar nog net niet ingehuldigde Mennekensplein, zo'n 2 à 300 meter van het stadion. De koop verliep probleemloos, er was ook niemand voor me dus na enkele minuten was ik alweer weg.

Zondag was de wedstrijd om 16 uur geprogrammeerd dus dat liet me de gelegenheid om wat uit te slapen en tegelijk zou ik ook niet al te laat terug zijn, want 's anderendaags moest ik gaan werken. Nog een shirt van Botafogo aangetrokken, dat sinds kort dezelfde eigenaar heeft als RWDM, wat gekookt zodat ik niet te veel meer moest doen als ik weer thuiskwam. Iets voor 15 uur dan vertrokken en afgesproken met een collega die als binnenpak ook nog een schnabbel heeft als sportjournalist en in die hoedanigheid RWDM volgt voor een van de Vlaamse kranten. De jongeman was zo blij me te zien dat hij me prompt meenam naar een café om daar een drankje te betalen.

Daarna scheidden onze wegen, want hij moest naar de perstribune terwijl ik naar m'n zitje ging in de tegenovergestelde tribune, wat ik redelijk snel vond. Wel weinig plaats, zat constant met m'n knieën tegen de persoon die voor me zat (of hij met z'n rug of ellebogen tegen mij 😉 ). 
Na de opwarming (van zowel het publiek als de spelers) die ik voor een stuk had gemist kon de match beginnen en het zat meteen goed voor de thuisploeg, want na nog geen 2 minuten stond het al 1-0 na een afstandsschot van een van de chouchous van het publiek, Youssef Challouk. En halfweg de 1ste helft kwam de 2-0 er, na een fraaie vrije trap van Mikaël Biron. Uiteindelijk werd het nog 3-0 na een laatste doelpunt ergens in het midden van de 2de helft. 

5 minuten voor de reglementaire 90 minuten ben ik dan maar vertrokken, want ik had helemaal geen zin in aanschuiven om weer buiten te raken.
Maar wel tevreden dat ik geweest was. Tevreden met de kwaliteit van het voetbal, ongetwijfeld niet van het allerhoogste niveau maar zeker lang niet slecht en het was een leuke match om volgen. Lierse bleef ook proberen om mee te spelen i.p.v. in antivoetbal te vervallen. Er waren ook maar weinig fouten en ik kan me niet herinneren dat er veel gele kaarten werden getrokken en al helemaal geen rode.
De sfeer zat ook goed, al zal de vroege voorsprong daar mogelijk ook wel voor iets tussen hebben gezeten. Er was ook wat interactie met de supporters van de tegenstanders maar u begrijpt dat dit eerder gejen was, iets wat vermoedelijk wel vaker gebeurt langs voetbalvelden. 
Ik leefde voor een stuk ook wel mee met de wedstrijd maar meeroepen of verontwaardigd reageren als de arbiter tegen de thuisploeg floot, dat niet. Denk niet dat ik ooit een typische supporter zal worden.

Maar af en toe zo eens een wedstrijd bijwonen, dat zou best nog wel eens kunnen.

Iets voor zessen vertrok ik dus en toen was het al aardig donker aan het worden, dit door het winteruur dat net ingegaan was.