Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

de buren, met hun "uitbundige" kinderen... waren een hele maand met vakantie en dus was het voor mij ook een beetje vakantie, maar die is nu dus voorbij, net als de (relatieve) rust... 

een kruid dat ik wel graag over m'n eten strooi en dus heb ik deze week opnieuw een busseltje gekocht alleen, je moet het dan wel vrij snel gebruiken, want na enkele dagen begint dat wel van zijn frisheid te verliezen en na één à twee weken kun je het weggooien (tenzij misschien als je het in een potje koopt). in dat kader eens opgezocht of je koriander ook met spaghetti kon gebruiken en toen heb ik dit recept gevonden : spaghetti met koriander en avocado . Gisteren na de schoonmaakwerkzaamheden dan dit maar eens klaargemaakt en ik moet zeggen, het viel best mee. Met sommige ingrediënten heb ik me wat vrijheden veroorloofd, maar grosso modo ben ik het recept wel redelijk trouw gebleven; enkel nog wat finetunen dus. Het is een welkome afwisseling op spaghetti bolognese.

Na weken van mentale voorbereiding en ook geprocrastineer gisteren eindelijk maar eens de koe bij de horens gevat en beginnen... kuisen Stofzuigen deed ik al regelmatig en de wc-pot had ik ook al wel eens proper gemaakt, maar voor de rest liet ik het eigenlijk maar wat betijen. Maar eerder deze week begon het me toch te dagen dat het eigenlijk wel tijd werd voor een degelijke poetsbeurt. En dus zo gezegd, zo gedaan. Gisteren dus de badkamer, de wc en de 'hal' onder handen genomen en ook nog een klein stukje 'keuken'. En toegegeven, om het eufemistisch te stellen, het verschil is zichtbaar 😊. Bedoeling was om vandaag voort te doen met de rest van de keuken/eetruimte. M'n verstrooidheid met grote gevolgen dreigde echter roet in het eten te gooien (mezelf buitengesloten met alleen wat euro's en een brood en mattentaartje bij me toen ik terugkwam van bij de bakker...) Maar bon, omdat het toch eens moet gebeuren, en omdat bezig zijn helpt om m'n gedachten te ver...

Gisteren na thuiskomst een douche genomen. Niets abnormaals tot nu toe, maar daarna vond ik het zo fijn om uitgezonderd pantoffels helemaal naakt rond te lopen in m'n appartement dat ik gewoon naakt gekookt en gegeten heb. Denk dat dit zowat voor het eerst in m'n leven moet gebeurd zijn. Het was eenvoudigweg erg aangenaam en ik begin naturisten precies iets beter te begrijpen :D  Gelukkig is het in deze tijd van het jaar nog niet donker om 18 uur en heb ik geen exhibitonistische neigingen, dus niemand heeft iets gemerkt. Geen zorg overigens, terwijl ik dit typ, heb ik wél kleren aan.

  Dit vond ik laatst in m'n brievenbus. Professeur Kadi moet waarlijk over speciale krachten beschikken dat hij (of zij?) weet waar ik sinds maanden erg mee worstel. De verleiding maar toch vooral de nieuwsgierigheid zijn groot om de professor eens te bellen en zo te weten te komen of hij/zij wel bona fide is :) en wat de gangbare prijzen zijn. Ik kan me anders best wel voorstellen dat sommige wanhopige mensen en niet noodzakelijk alleen goed-/bijgelovigen of mensen van buitenlandse oorsprong, hierop ingaan. Je weet immers nooit; baat het niet, dan schaadt het evenmin (erg veel). Toch lijkt het me verloren moeite en wellicht is het gewoon het beste om alles te laten rusten en zijn beloop te laten i.p.v. weer bij voorbaat haast gedoemde pogingen te ondernemen, hoe groot de krachten van deze therapeut ook mogen zijn. Maar lezer(in of -es?), bel gerust indien u er behoefte aan zou hebben. De professeur zal u met genoegen helpen.

Beluisterenswaardige compilatie voor een zondagochtend/-middag. Alweer een product van Analog Africa. Het tweede nummer doet me steevast wegdromen naar andere oorden :) Voor meer informatie over deze Zimbabwaanse groep met een voor ons ietwat aparte naam: https://pan-african-music.com/hallelujah-chicken-run-band-take-one/ Geen dank.

 

Een nieuw leven op een heel andere plek gaat ook gepaard met (allerlei) nieuwe gewoontes en referenties. Zo dus ook met de winkels waar je over de vloer komt en dat geldt in mijn geval dus ook voor waar ik m'n vlees haal. Vroeger was dat meestal bij Delhaize of Bio Planet. Die twee supermarkten bezoek ik nog steeds af en toe maar tegenwoordig ga ik voor vlees ook gewoon naar een ouderwetse slagerij, ofwel een Marokkaanse voor bijvoorbeeld gemarineerd vlees of merguezworsten (in de Ribeaucourtstraat), ofwel bij een 'oude Belg' als slagerij Olbrechts in de Lakensestraat, want bij de Noord-Afrikaanse slager kun je doorgaans niet terecht voor (bereidingen met) varkensvlees. Na ruim 20 jaar in de buurt te hebben gewerkt, ben ik er een tijdje geleden voor het eerst binnen gegaan (na de kantooruren, niet tijdens de middagpauze) om wat vlees te kopen en intussen ga ik er bijna wekelijks langs voor fijnkost of vlees voor het avondeten. Blijkbaar zijn ze een soort van instituut in Br...

Vlakbij is een churrosbar waar je ook kebab en dergelijke maaltijden kunt bestellen/afhalen/eten. Ik ben er al eens een köfte kebab gaan eten die ik eigenlijk niet zo heel lekker vond; in pakweg Turnhout zijn er een paar waar ze die beter kunnen maken. Misschien hadden ze een slechte dag? Hun terras zit vaak ook redelijk vol met locals, meestal een goed teken, tenzij de mensen uit de buurt gewoon niet veeleisend zijn. Kan ook natuurlijk. Nu had ik mezelf voorgenomen om daar toch eens wat vaker over de vloer te komen, al was het maar om een klein portie churros te bestellen, maar... de zaak is eenvoudigweg voor de volle twee maanden (juli en augustus) gesloten! Tijdens de ramadan hadden ze ook al hetzelfde geflikt, maar dat duurde 'maar' 4 weken of zo. Op die manier laten ze de buurt wel verweesd achter... En ik kan m'n plannen weer opbergen. Wat een profiteurs zeg  ;-)

Blijkbaar vals alarm wat betreft de stomerij hier vlakbij. Nadat ik een herinneringsmail had gekregen in verband met m'n hemden toch maar eens getelefoneerd (kon namelijk ook gewoon een automatische, door het computersysteem gegenereerde mail zijn geweest) en men nam al snel doodleuk op. Blijkbaar sluiten ze tijdens de vakantieperiode om 14 uur en waren ze daarom gesloten toen ik er de eerste keer langsging. Gisteren dus de hemden gaan halen ; het papiertje dat aan de deur hing met de contactgegevens van de advocaat was wel weggehaald :), zo heeft mijn bestaan toch enige zin gehad

Me vandaag voor het eerst als toerist  uitgedost op straat gewaagd.  Na het werk me omgekleed en een polo, short en sleffers aangetrokken om zo naar de kapper wat verderop te gaan. Viel best mee en had niet de indruk dat ik erg uit de toon viel of werd aangestaard. Mogelijk kennen ze me hier intussen al van zien en nu misschien zien ze me intussen dus ook als een of andere rare snuiter met een vreemde kledingsmaak. Een strand is hier niet in de buurt maar ik had me natuurlijk ook wel aan het kanaal kunnen gaan neervlijen :) nu, ik heb geen frisbee dus daar kan ik me niet mee amuseren, veel meisjes/dames in bikini ga je daar ook niet tegenkomen en cocktailbars of -kraampjes heb ik daar ook nog niet ontdekt werk aan de winkel zou ik zeggen :D

Gisteren in een brasserie aan het Sint-Jobplein in Ukkel gaan eten met enkele oud-collega's : de immer professionele Marc L., die voor verschillende diensten bij ons heeft gewerkt en uiteindelijk gaan lopen is uit miserie, Martine vC.die lange tijd hoofd van onze personeelsdienst is geweest en ook nog een tijdje de (enige) jurist in huis en Francis B., die gewoon onze leidend ambtenaar was tot hij ook alweer een tiental jaar geleden of zo met pensioen is gegaan. het was zoals de eerdere afspraken erg aangenaam ; leuke gesprekken, al is dat met Martine niet altijd evident wegens haar steeds uitgesproken meningen, maar Francis ontmijnt de situatie meestal weer met een gevatte opmerking of onderkoelde humor, lekker eten (een salade voor mij met Thaise invloeden en als nagerecht een wentelteefje met gecarameliseerde appel en een bol ijs) en niet te veel lawaai van de tafels rond ons. Gemijmer over de toestand in Brussel en de wereld en op m'n werk, waarmee de andere drie ondanks al...

Een kleine tien dagen geleden kreeg ik een emotionele mokerslag te verwerken die nog lang sporen zal nalaten. Terwijl ik me praktisch een heel weekend opsloot in m'n appartement, vond ik zoals zo vaak in dergelijke gevallen troost in (onder meer) muziek. Vorig weekend heb ik deze plaat enkele malen beluisterd ("Regard the end", uit 2003), die ik in 2004 of zo gekocht heb. Niet dat ik aan de ontdekking ervan veel verdienste had, want één van de nummers erop stond gewoon op een compilatie die ik gratis bij een muziektijdschrift gekregen had. Maar het trok wel m'n aandacht en ook toen al volstond dat voor mij om dan maar op zoek te gaan naar het album en dat te kopen. Af en toe loopt dat uit op een teleurstelling, maar net zo vaak valt het resultaat best mee en dat was hier ook het geval. De cd heeft toch vrij regelmatig opgestaan; er spreekt een sfeer van desolaatheid uit, verdriet, verlies maar toch ook warmte, waarschijnlijk mede door de stem van de zanger, de intusse...

Vorige week vrijdag 2 hemden naar een droogkuis in de buurt gebracht. Was al opgetogen dat ik er eentje gevonden had. Deze week zou ik ze normaal kunnen komen afhalen en inderdaad, dinsdag kreeg ik een mail dat ze gedroogkuist waren. Dus vandaag naar ginder en sta ik daar voor een gesloten deur. Zaak blijkbaar failliet... Zal dan maar eens een mail sturen naar de curator, zeker, want zou de hemden wel nog graag terugkrijgen. En dan maar weer op zoek naar een andere droogkuis voor in de toekomst.