The Wire

Na gisterennamiddag een korte mail gelezen te hebben die me (wellicht ongewild) veel pijn deed nog wat op halfautomatische piloot voortgewerkt en daarbij een probleem opgelost en dan via een tussenstop in een Carrefour in de City 2 naar huis gegaan.

Wijn ingeschonken, snel wat gekookt en naar het nieuws en weerbericht gekeken.
Om m'n verdriet daarna wat te vergeten, zette ik de 2 laatste afleveringen op van het 5de en laatste seizoen van de onvolprezen televisiereeks 'The Wire'.

Ik heb deze reeks veel te laat ontdekt, maar werd er haast van bij de eerste aflevering in meegezogen, dit in tegenstelling tot de andere gezinsleden die er blijkbaar weinig aan vonden.
Dat kwam niet alleen door het hoofdthema, de nooit aflatende strijd van de politie tegen de drugshandel in de Amerikaanse stad Baltimore en hoe (de strijd tegen) drugs het sociaal weefsel aantasten en naar de knoppen helpen, maar minstens zoveel door de personages, hun vaak kleurrijke taalgebruik  en het feit dat er geen zwartwitportret van hen wordt geschetst. De 'goei' zetten ook misstappen en zijn ook maar mensen en de 'slechte' tonen ook regelmatig een menselijke kant (in de zin van 'zorgzaam', 'begaan zijn met').
Daarnaast wordt elk seizoen ook ingezoemd op een andere realiteit : vakbonden, het schoolsysteem, de pers, het politieke bedrijf.
En heel af en toe werden er ook (gratuit) borsten getoond, wat kan een mens meer wensen? 

Zoals wel vaker het geval is, ontstond er een hele subcultuur rond, met fans, analyses, discussies enz.
Dat de reeks na al die jaren nog steeds 'leeft' werd vorig jaar in september jammer genoeg nog eens aangetoond door het overlijden aan een, o ironie, overdosis van de acteur die met Omar Little een van de meest kenmerkende en populaire personages neerzette: Michael K. Williams. Dit 'fait divers' haalde de wereldpers.

Persoonlijk had ik een boontje voor de personages Bunk, de gezette rechercheur met een diepe stem en vaak een dikke sigaar in de mond (de linkse op de foto), Cedric Daniels, de haast onkreukbare flik aan de (sub)top, de vogelvrije Omar Little en Proposition Joe, een van de kopstukken in de drughandel.

Nu, met de 2 laatste afleveringen, waarbij het voor sommige personages (eerder) goed afloopt en voor andere (heel) slecht, een constante doorheen de 5 seizoenen, zit deze reeks er voor mij op.

Er blijven wel nog een paar extra's die ik kan bekijken en ik kan ook gewoon de hele reeks opnieuw bekijken, door een lichtjes andere bril ditmaal, aangezien ik de personages nu beter kan plaatsen. En de acteerprestaties en de taal blijven ook gewoon een puur genot om naar te kijken/luisteren.
De makers hebben nog heel wat andere reeksen op hun actief en de volgende is inmiddels al besteld, namelijk The Deuce, over de groezelige seksindustrie op en rond Times Square in het New York van eind jaren '70.