BANAD 2025 - 4: Hôtel Haerens

 

Gelegen aan de prestigieuze Brugmannlaan (net zoals een van de panden die ik vorig jaar bezocht) ligt het Hôtel Haerens.
De Bugmannlaan is een van die Brusselse lanen waar je het ene fraaie gebouw naast het andere ziet staan; ze doorkruist naast Sint-Gillis nog enkele andere gemeenten, waaronder Ukkel. Als je met tram 4 uit station Albert komt gerold, kijk je als geïnteresseerde reiziger je ogen uit en dat is precies wat ik elke zeldzame keer doe dat ik die neem (laatste keer was voor een begrafenis in december).

Dit herenhuis ligt in Ukkel en werd dus gebouwd in opdracht van het echtpaar Haerens; hij, Robert Haerens, was een ingenieur in dienst van Empain, zij, Luisa Robelus had een naam voor zichzelf gemaakt als artieste (beelden als ik me niet vergis).
De opdracht ging naar Antoine Courtens (tiens, tiens) van wie ik de dag tevoren al het Palais de la Folle Chanson had bezocht en de week ervoor de hoofdzetel van Electrorail. Daarmee had ik dus de 3 grote Brusselse gebouwen van deze architect gehad (dat zonder dat dit doelbewust gekozen was. Een teken?). Deze bijzonder getalenteerde leerling van Victor Horta zou later nog meewerken aan werken van zijn leermeester (Paleis van Schone Kunsten), die dus bijzonder opgezet moet zijn geweest met diens kunnen.

Door geluk met de aansluitingen was ik zo vroeg ter plaatse dat ik nog mocht inpikken bij de voorgaande groep, ook al was die rondleiding in het Frans, maar dat stelde verbazend genoeg geen problemen opleverde qua verstaanbaarheid. De knappe gids begon haar uitleg buiten, aan de gevel langs de Looflaan, want het pand heeft 2 gevels en ingangen: de mooiste, die voor de Haerens' langs de Brugmannlaan, en die voor een ander koppel dat er ook mocht wonen, langs de Looflaan. Echt beklagenswaardig waren ze daarmee vermoedelijk niet... (zie foto hieronder)

Na wat over de familie, de architect en de context aanhoord te hebben, konden we binnen gaan. Nu dient het gebouw niet meer als woning maar als kantoor van een gespecialiseerde onderneming. Er werd ons wel verzocht geen foto's te maken, maar net daarvoor had ik er toch nog eentje kunnen nemen, van een soort van cosy mezzanine/hal die je bij het binnengaan langs de Looflaan ziet.

Het (langs buiten) opvallendste aan dit gebouw is het afgeronde hoekgedeelte, maar dat is lang niet het enige wat het zo bijzonder maakt. Zowel buiten als binnen zijn er verschillende elementen die indruk maken, al ben ik er een heel aantal al vergeten. Er wordt ook met spiegels gewerkt om het gevoel van ruimte nog te vergroten.
Wat ik me wel nog herinner: de "rommel" in verschillende kantoren. Het leek wel op een grot van Ali Baba, met een overdaad aan decoratieve voorwerpen. (van de huidige eigenaars, niet de oorspronkelijke). Overdaad; iets wat me niet helemaal leek te passen bij de architecturale stijl van het huis.
Er waren ook enkele oosterse elementen verwerkt in het interieur (qua meubels bijvoorbeeld).
Daarnaast was er natuurlijk ook nog de koepel die de "rotonde" overspande. 
Hier kunt u enkele detailfoto's bekijken van de gevels en ook het interieur.

Na afloop van het bezoek kon ik dus vroeger dan verwacht weer naar Leah en Henriette terugkeren, die daar niet helemaal rouwig om waren.
Alweer een weekend met 3 dergelijke bezoeken achter de rug. Nog eentje te gaan. 

Was wel weer in m'n nopjes met de 3 gekozen gebouwen en ook hoe (relatief) vlot alles verliep qua vervoer tot daar en de bezoeken zelf. Van Flagey had ik al gehoord maar van het Palais de la Folle Chanson en het Haerenshuis nog helemaal niet; waren alledrie aangename kennismakingen en ontdekkingen.
Dit sloot ook het hoofdstuk "Antoine Courtens" af.

Een geluk ook dat het Haerenshuis bewaard gebleven is, want blijkbaar heeft het niet zo heel veel gescheeld of het was ook afgebroken (de dochter van het echtpaar Haerens was er niet aan gehecht en heeft het na een tijd van de hand gedaan).