Grensverleggend (maar niet bepaald in positieve zin)

zit een beetje met de vrees dat de verkiezing en het presidentschap van DT vele van onze rechtse politici (en mogelijk andere, van welke gezindte ook) een vrijgeleide gaat bieden om hun standpunten nog een stevige ruk naar nog radicalere stellingen te geven. Er lijkt ineens wel een wedloop aan de gang om met de meest van de pot gerukte voorstellen en beleidsmaatregelen te komen...

Het fenomeen is natuurlijk al lang bezig; wat nu door velen als "centrum" wordt beschouwd werd 10 of meer jaar geleden nog als extreem beschouwd. Zie de N-VA die zich als centrumpartij wil positioneren, zeker t.o.v. Franstaligen, terwijl dat socio-economisch en qua visie op de maatschappij gewoon een (erg) rechtse partij is. Punt.
Maar intussen zijn erg veel commentatoren en watchers al zo ver om dat ze die kwalificatie gewoon aanvaarden, zelfs overnemen en als dusdanig "banaliseren" en overal ingang doen vinden. 

Wat heeft Trump daar nu in mijn ogen mee te maken?
Fans als Theo Francken en GLB weten ook wel dat het in zijn bovenkamer niet helemaal spoort en zouden dat wel als reden kunnen gebruiken om hun agenda te rechtvaardigen en door te drukken. Trump als afschrikwekkend voorbeeld, als alibi stelt hen in staat te zeggen "wat wij willen is toch helemaal zo erg niet, integendeel, zelfs redelijk. Kijk naar de VS, daar gaan ze nog veel verder. Dus stop met zeuren en tegenwerken; wij zijn nog gematigd t.o.v. wat daar beslist en gedaan wordt".

Er is intussen ook al een concreet voorbeeld, want blijkbaar vraagt Bouchez zich af waarvoor ontwikkelingshulp eigenlijk nog dient. Dat ligt volledig in de lijn van de beslissing om USAID van de ene dag op de andere (akkoord, er is wat uitstel verkregen) af te schaffen.

Enerzijds is men hier van plan een uiterst rechts beleid te gaan voeren t.o.v. vluchtelingen en mensen op zoek naar een betere toekomst (verbloemd met argumenten als zou men gewoon de Europese regels toepassen, die de voorbije jaren ook weer verstrengd werden en laks gebleven zijn qua (gruwelijke) wantoestanden die zich rond of zelfs binnen de EU zelf voordoen en dat men een "streng maar rechtvaardig" beleid wil voeren, dat eigenlijk neerkomt op de deur haast op slot doen).
Anderzijds wil men een van de instrumenten om mensen toch een min of meer deftig bestaan te laten leiden op de plaats waar ze wonen en zo de drang enigszins tegen te gaan om naar Europa te komen, nog verder beknotten of zelfs geheel afschaffen. Wat voor kortetermijndenken is dat?