Filmlijstje 2025 (2)

Buried** - Rodrigo Cortés (2010)
Eén man liggend in een begraven kist en hij probeert eruit te raken: dat is het hele verhaal van de film.
Maar zo goed gebracht dat de film niet verveelt.
Paul Conroy, een Amerikaanse truckchauffeur die voor het Amerikaanse leger in Irak werkt, wordt na een gewapend treffen gegijzeld en in een kist onder de grond gestopt. Hij wordt wakker en dat is het begin van de film. Hij heeft 1 (of  2?) GSM bij waarmee hij contact met de buitenwereld kan maken en zijn gijzelnemers contacteren hem ook zo om hem te bedreigen of losgeld te vragen.
Verschillende personen waarmee hij telefonisch contact heeft bedriegen of liegen tegen hem, waaronder ook diegene die geacht wordt hem te redden, wat mee het drama van deze film vormt.
Indrukwekkend hoe Ryan Reynolds in z'n eentje en in die benarde situatie erin slaagt om de kijker toch zowat anderhalf uur geboeid te doen kijken.

Emilia Pérez* - Jacques Audiard (2024)
Een musical die gaat over een Mexicaanse kartelbaas die van geslacht wil veranderen; niet om aan het gerecht of aan vijanden te ontsnappen, maar omdat hij zich al van jongsaf een vrouw voelt. Toen ik voor het eerst de insteek hoorde van deze film was ik wel wat verbaasd, want het kwam me zo onwaarschijnlijk over.
Minder wat mij betreft: de muzikale intermezzo's. Ze zorgden ervoor dat de spanning en inleving telkens weer wegvielen (op 1 of 2 uitzonderingen na; de scène met het zoontje in bed en helemaal op het einde de stoet). Bij het kopen van m'n ticket was ik dat aspect dan ook helemaal vergeten, want anders was de kans groot geweest dat ik niet zou zijn geweest; heb echt een afkeer van musicals...
Er zijn wel een aantal ontroerende scènes (een intieme met een van z'n zoontjes, de wijze waarop zijn "lesbische" relatie met een andere vrouw in beeld wordt gebracht en ook de slotscène vond ik mooi). Daarnaast is de film ook een aanklacht van de wijze waarop overheid en misdaad in Mexico met elkaar verweven zijn en hoe gewelddadig dat land ook is, met jaarlijks tienduizenden moorden en ontvoeringen erbovenop. De kijker krijgt een klein vermoeden van welke littekens dit achterlaat bij wie achterblijft.
Ook een pluspunt: hij is bijna volledig in het Spaans gesproken.
Benieuwd of de hoofdactrice ook een Oscar zal wegkapen voor haar acteerprestatie; niet zozeer omdat die voor mij zo uitzonderlijk was, maar wegens de symboolwaarde ervan, aangezien ze in het echt ook een transpersoon is.

Living* - Oliver Hermanus (2022)
Een oudere, stijve, hogere ambtenaar in het Londen van de jaren '50 verneemt dat hij terminaal is en nog maar enkele maanden te leven heeft. Die wetenschap zorgt ervoor dat hij alsnog zijn leven een nieuwe wending wil geven, ook professioneel en zich écht ten dienst van de maatschappij inzet.
Bill Nighy kruipt op indrukwekkende wijze in de huid van Mr. Williams, diensthoofd in een Londense gemeentedienst. Alles in de administratie verloopt volgens strikte codes en regels en de bevolking helpen lijkt niet meteen de grootste bekommernis, eerder werk van zich afschuiven naar een andere dienst of de juiste weg kennen in het administratief labyrint. Het nieuws komt hard binnen bij hem en hij kan het niet kwijt aan zijn zoon, met wie hij het lastig lijkt te vinden om te communiceren.
Het eerste deel van de film vond ik zeker goed; het tweede (dat zowat begint bij zijn dood maar a.d.h.v. flashbacks van collega's en anderen blijft het verhaal doorgaan) net iets minder. Het begint daar naar mijn gevoel toch de meliger toer op te gaan.
De hoofdrolspeelster is ook een meerwaarde.