Henegouwse trip

Donderdag was een officiële verlofdag. Vaak breng ik die niksend door en zeker als ik de dag erna weer moet gaan werken (dus opnieuw geen brug).

Maar nu besloot ik toch maar eens in actie te komen en er met de motor op uit te trekken (eerste idee was met de Saab een rit gaan doen om de accu op te laden maar daarvoor was het al wat te druk naar mijn zin geworden).
Er waren verschillende bestemmingen die op m'n lijstje stonden: Le Grand Hornu, Beloeil, Doornik en Bergen, meer bepaald het CAP (tot voor kort nog 'BAM' geheten).
Allemaal op 1 dag ging uiteraard niet  en uiteindelijk viel de keuze op Le Grand Hornu. Of er daarna nog iets anders bij kwam zou ik dan wel zien.

Zo'n 15 à 20 jaar geleden ben ik daar voor het eerst geweest toen ik in Saint-Gislain naar een Italiaanse exoot was gaan kijken en er op de terugweg langskwam. De naam kende ik toen, maar dat was alles. Had aan dat bezoek en aan een volgend aan de site goede herinneringen overgehouden, niet in het minst door de lekkere salades die je toen in het cafetaria kon krijgen.
Die tijden zijn intussen blijkbaar voorbij; het cafetaria is heringericht en de formule qua eten ook. Aangezien ik daar na de middag aankwam, toch de enige warme schotel besteld die op het menu stond en die smaakte.
Daarna de tijdelijke tentoonstellingen bezocht: eentje met werk van de Ierse kunstaarster en schaapherder Orla Barry en de andere met werk van de Brusselse videoartieste Ariane Loze. 
Voorts was er ook nog een tentoonstelling gewijd aan prothesen en technologie en hoe de evolutie van de mens wellicht niet alleen op fysiek vlak naar een "verbeterde" versie zou moeten leiden (altijd maar sneller, hoger, verder, de anderen altijd maar weer willen overtreffen) maar ook mentaal, naar meer empathische personen bijvoorbeeld. En hoe technologische innovatie daarbij zou kunnen helpen.
Enfin, vond het wel de moeite om allemaal eens te doorlopen en bij sommige werken stil te staan.

Tof vond ik ook dat de "tuin" waarrond het complex gebouwd is, grotendeels gewoon "wild" gelaten werd, niet gemaaid, zodat het gras (en onkruid) er hoog opgeschoten was. Centraal staat daar het standbeeld van de (geestelijke) vader van de in oorsprong industriële site.

Aangezien Le Grand Hornu vlakbij Bergen ligt en ik eerder deze week op de radio gehoord had dat er tot zondag (vandaag) een tentoonstelling liep gewijd aan Auguste Rodin, toch maar de  moeite genomen om daar een stop in te lassen, ook al was het intussen na 16 uur.
Auguste Rodin is voor mij een grote onbekende, al ken ik wel zijn werk "De denker". Als in mijn jonge jaren was er ook nog het psychologisch drama "Camille Claudel" dat toen redelijk wat belangstelling genoot en die ik ooit wel eens half verstrooid gezien moet hebben, maar dat is het zowat. 

De tentoonstelling besteedt net zoveel aandacht aan Rodins teken- en schilderwerk als aan zijn beeldhouwwerk, terwijl dat toch veel minder gekend is, maar blijkbaar haast net zo belangrijk. En blijkbaar had hij een nauwe band met België dat een grote rol gespeeld heeft in zijn leven en loopbaan als artiest.
De curatoren hadden het idee om werk van Rodin te laten dialogeren (zoals dat tegenwoordig heet) met werken van een hedendaagse beeldend kunstenaar, Berlinde De Bruyckere (maar soms ook nog andere kunstenaars). Naarmate de tentoonstelling vorderde, vond ik dat lang geen slecht idee; zo kreeg je 2 artiesten voorgeschoteld, al lijken de werken van De Bruyckere toch van een meer getormenteerde aard te zijn (hieronder haar acquarel "Het hart uitgerukt").

De foto hieronder bijvoorbeeld is van George Minne, niet van Rodin maar het was wel een beeld dat me trof. Dat geldt net zo goed voor het grote werk "Les bourgeois de Calais" dat wat verderop, in de tuin van het gemeentehuis tentoongesteld stond.
Na afloop van m'n bezoek was ik toch tevreden er uiteindelijk nog te zijn langs geweest. Iets voor 19u was ik terug en de motor gestald, waarop de zoektocht naar een brood kon beginnen. M'n keuze op dat vlak was wat minder gelukkig zoals u mogelijk al gelezen hebt.