Hertekend politiek landschap

Na de verkiezingen van intussen een (10-tal dagen) 3-tal weken geleden.

In Vlaanderen werd nog maar eens de mythe ontkracht dat het een gastvrije regio zou zijn; het toonde integendeel aan voor een groot deel egocentrisch, bang, navelstaarderig en hardvochtig te stemmen.
Commentatoren en wetstraatwatchers waren in hun nopjes en prezen Bart De Wever de hemel in omdat hij hoogstpersoonlijk het Vlaams Belang zou hebben belet om de bepalende factor te worden in de regeringsvormingen. Dat het VB over het ganse gewest duchtig vooruit ging qua stemmenaantal leek even een bijzaak. Terwijl N-VA haast gewoon een Vlaams Bedang light is, dus of je daar zo vrolijk over moet worden?

In Wallonië vond blijkbaar ook een aardverschuiving plaats, althans zo voelen de Franstaligen het toch aan. Benieuwd wat het daar gaat worden qua beleid, want MR en Les Engagés zijn al volop bezig met gesprekken en het vormen van een gewest- en een gemeenschapsregering.

De dag zelf was ik nog vrij opgetogen over de resultaten in Brussel en vooral dan over dat van Groen, waarvoor ik gestemd had. Een dag later vernamen we dan bovendien dat Celia Groothedde op de koop toe een zitje had veroverd in het Brussels Parlement.
M'n baas echter temperde al vrij snel m'n enthousiasme en bewees daarmee dat hij toch over iets meer politiek inzicht beschikt dan ikzelf, want wat met het resultaat van de lijst van Team Fouad Ahidar? Dat kon er wel eens voor zorgen dat de regeringsvorming (erg) lastig verloopt. Langs Nederlandstalige kant kunnen Groen en TFA samen een meerderheid vormen maar die gesprekken leverden (voorlopig) blijkbaar geen resultaat op ondanks het feit dat er ongetwijfeld raakvlakken zijn tussen beide; Ahidar vertolkt ongetwijfeld wel bekommernissen die velen in verpauperde wijken hebben en die ik een MR bijvoorbeeld niet ter harte zie nemen.
Maar ze steken hem dus haast in dezelfde zal als Vlaams Belang, met wie niet wordt gepraat. Ondanks dat hij zich qua thematiek voluit op de migranten- en moslimstem richtte, tracht Fouad Ahidar echter een positiever verhaal te brengen en heeft het geen programma dat draait rond uitsluiting.
Vooruit, de partij waar hij vorig jaar met slaande deuren vertrok, toonde zich ook een slechte verliezer, wat nog zuurder klonk na wat hun ex- en tegelijk wellicht toekomstige voorzitter de voorbije jaren allemaal niet te zeggen had over Molenbeek of andere gemeenschappen.

Zowat van alle kanten werden vanaf 's anderendaags banvloeken uitgesproken t.o.v. die partij en pleegde men er een karaktermoord op. Daar kwam dus ook een veto bij langs Franstalige kant, vanwege de MR die zegedronken en arrogant meteen al de wet begon te stellen en dat niet alleen t.o.v. TFA maar ook het gevoerde mobiliteitsbeleid, waarvoor Groen zich beloond waande (dus veel compromisbereidheid zal op dat vlak van beide kanten nodig zijn). 
Benieuwd wie in Brussel bij MR de baas zal blijken: hun lijsttrekker en gedoodverfde nieuwe minister-president David Leisterh of toch eerder BCBG'er Georges-Luis Bouchez.

In alle geval, nu, 3 weken later, lijken een Brusselse meerderheid en regering nog relatief veraf.
En binnenkort begint het politiek reces/vakantie. Misschien komt die wel van pas om een aantal geesten te doen rijpen.