Weer een dubbele filmaffiche : Les Misérables - Ouistreham

Net zoals een week geleden twee films in een kort tijdsbestek na elkaar bekeken en ook om dezelfde reden: ze zouden dra gewist worden. Nu kan het er op dat vlak opnieuw een beetje kalmer aan toe gaan.
Twee Franse films ditmaal en in tegenstelling tot die van vorige week, niet echt met een happy end of echt opbeurend. 

- Les Misérables (2019 - Ladj Ly)
Doet qua thema wat denken aan "La Haine" van Mathieu Kassovitz alleen volgt de kijker nu vooral 3 politieagenten i.p.v. boze jongeren uit de (groot)stad. Het (open) einde van de film is echter net zo pessimistisch; in die 25 jaar tussen beide lijkt er weinig ten goede veranderd in de relatie tussen verpauperde jeugd en ordediensten.

In deze film wordt de al voelbare spanning niet door een verloren (politie)wapen opgedreven maar omdat 3 politieagenten werden gefilmd tijdens een gespierde tussenkomst waarbij een jongere ernstig (fysiek) gewond raakt en, naar later blijkt, ook zware mentale schade opliep.
1 van de 3 agenten is een groentje, in de zin dat hij overkomt van een relatief rustige stad naar een plek waar het er heel anders aan toe gaat en de bewoners de politie niet noodzakelijk als je vriend zien. De andere twee kennen de buurt en zijn bewoners goed en weten hoe ze ermee om moeten gaan, al zijn daar veel bedenkingen bij te maken, wat bij de 3de dan ook het geval is. Als agent van elders heeft hij tegelijk een interne als externe blik op de soms stevige aanpak van zijn collega's.

De 3 agenten worden niet alleen geportretteerd als harde jongens maar we krijgen ook een (misschien te korte) inkijk in hun privéleven, waarin ze het pantser vanop het werk achter zich kunnen laten.

Uiteindelijk escaleert de boel, waarbij een groep jongeren naar geweld grijpt en ook niet meer luistert naar de oudere leidersfiguren uit hun buurt, integendeel, zich ook tegen hen keert. De 3 agenten waren daarbij het doelwit als wraak voor wat ze eerder hadden aangericht. 
Uiteindelijk blijft het onduidelijk hoe de rellen aflopen en hoe het erna de agenten vergaat.

Om de zoveel tijd ontploft de situatie in Frankrijk wel ergens, zoals de rellen na het doodschieten van een jongere in een auto eerder dit jaar ook weer aantoonden. Dus zeker een nog steeds erg actueel onderwerp.
Deze film kreeg meerdere prijzen, waaronder ook op het festival van Cannes.

- Ouistreham (2021 - Emmanuel Carrère) 
Met Juliette Binoche die een vrouw van middelbare leeftijd speelt zonder enig diploma en die werk zoekt. Zo komt ze terecht in de schoonmaaksector met zijn erg precaire banen, waar je vaak onzichtbaar bent voor diegenen waarvoor je schoonmaakt (reizigers, kantoorpersoneel enz.) bovendien makkelijk inwisselbaar en vaak op weinig respectvolle wijze wordt behandeld. Na een lastig begin lijkt ze haar draai wel te vinden en sluit ze vriendschap met een aantal collega's (of is "lotgenoten" een betere term?). 

Wat zo goed als niemand echter weet over deze dame: eigenlijk is ze een schrijfster op zoek naar bruikbare materiaal voor haar volgend boek dat over (werkende) armen gaat. Dit breekt haar uiteindelijk zuur op, want op een bepaald moment komen door een toevallige ontmoeting haar bedoelingen uit. De collega waar ze het beste mee overeenkwam en die oprecht sympathie voor haar voelde, vergeeft het haar niet. Dat beide het goed met elkaar konden vinden, uiteindelijk vriendinnen leken te worden, maakt het des te pijnlijker.
De schrijfster kan immers gewoon terug naar haar echte, succesvolle leven en dat bestaan waartoe zij voor de rest van haar leven wel toe veroordeeld is, achter zich laten. Daarnaast vraagt ze zich natuurlijk ook af wat er echt is aan Marianne Winckler en of zij voor de schrijfster niet gewoon studiemateriaal was i.p.v. iemand die ook moet ploeteren om de dagen door te komen en een oprechte vriendin leek te zijn.

Mooie rol van Juliette Binoche, ooit een superster van de Franse cinema, nu misschien wat men wel vaker een "grande dame" noemt.
Opvallend: geen van de andere acteurs was blijkbaar professional.