Nikolay Rimsky-Korsakov - Сказка о царе Салтане

Lowbrow naast highbrow, het kan hier zomaar!
Zoals nu bijvoorbeeld met na een stukje over porno een tekstje over een bezoek aan een van de grote Belgische cultuurtempels: de Muntschouwburg in Brussel.
Gisterenavond voor een opera van de Russische componist Rimsky-Korsakov, "Het sprookje van tsaar Saltan".
Het werd een mooie, misschien zelfs memorabele avond.

Voor mij was het de allereerste keer dat ik daar een voet binnenzette. Daar moet ik voor een groot stuk MvC voor danken die me er tijdens onze laatste ontmoeting (opera, Luik, weetuwel) op had gewezen dat de Munt dit najaar/deze winter verschillende opera's uit de voorbije jaren hernam, waaronder deze en dat die wel de moeite was. Dit was wel iets wat me interesseerde.
Nu, de Munt is natuurlijk ook een plek waar leden van de gegoede klassen zichzelf komen vieren en in het zonnetje zetten, een burgerlijk instituut bij uitstek. Dat gezegd zijnde, net als vele andere instellingen doet de Munt wel degelijk (grote) inspanningen om haar voorstellingen voor een ruim publiek toegankelijk te maken en deze niet enkel voor te behouden voor de diverse elites.

De huidige directeur van de Munt, Peter De Caluwe, gaat volgend jaar zijn laatste jaar in die functie in. Vanaf 2025 komt er iemand anders aan het hoofd te staan. Hij was de laatste jaren vrij omstreden geworden door enkele moderne producties die het -vermoedelijk overwegend conservatieve- publiek niet altijd kon smaken.
Maar dat laatste gaat in dit geval toch al zeker niet op. Voor zover ik er iets van snap (niet veel), combineerde deze opvoering die mooi traditie en moderne aspecten.

Een dikke week op voorhand werd me dan al de nodige documentatie toegestuurd over het stuk: een boekje met de tekst van de opera, een ander met de presentatie van het team (regisseur, orkestleider, zangers enz.) en ten slotte eentje over het stuk. Fijn dat je dit al vooraf krijgt en dat dit alles bij de prijs van het ticket is inbegrepen.

Heel praktisch om op maximum 15 minuten te voet te wonen van het Muntplein. Ruim op tijd vertrokken, maar buiten de zaal zelf heb ik er eigenlijk niet van geprofiteerd om de binnenkant van het gebouw goed te bekijken. Ik had een plek in een "loge" voor 4 personen, waar we uiteindelijk met 3 in zaten; de 4de stoel bleef onbezet, ondanks het feit dat alle opvoeringen uitverkocht zouden zijn.

Heb er echt van genoten en blijkbaar was dat wel voor meer toeschouwers het geval, afgaand op de flarden die achteraf te horen waren bij het weer naar buiten gaan.
Voor mij onder meer wegens de verbazingwekkende maar wel mooie kostuums (behalve voor de 2 hoofdrolspelers). Hoeveel tijd moet er niet tin gekropen zijn om dit allemaal te maken voor enkele tientallen acteurs/zangers? In het tweede deel schakelde men wel geleidelijk over naar hedendaagse, gewone kleding.
Er was ook de vindingrijke enscenering. Eerst een kaal podium met een goudkleurige wand maar na verloop van tijd werd dat eerder een scherm/gordijn waarop beelden geprojecteerd konden worden en waarachter nadien ook acteurs duidelijk zichtbaar waren.
De muziek zelf was ook mooi, vooral die van het tweede deel trof me het meest.
Wat ook opvallend was: de zangers/acteurs kwamen een heel eind van opzij het podium op, eigenlijk haast vantussen het publiek. Tijdens de voorstelling had ik ook al gemerkt dat er een koor te horen was, maar niet te zien. Mogelijk stond dat toen nog achter de goudkleurige wand die erna naar boven gehaald zou worden maar op het einde van het eerste deel stond het koor dan plots boven ons als toeschouwers, op het 5de balkon, langs weerszijden (ik zat op het 4de, dus ze stonden eigenlijk net boven me).

Zou er best nog wel een tweede keer naartoe kunnen gaan om het geheel nog wat beter in me op te nemen. Een ware lust voor het oog en het oor.
Een speciale vermelding ook voor diegenen (hoofdzakelijk of bijna enkel) dames die mee instonden voor het aanwijzen van de plaatsen e.d. Zeer vriendelijk.

Hier en hier nog links over dit spektakel. Zeer de moeite waard, maar uitverkocht.