2 tentoonstellingen: Jaime Hayon (MAD) - Jean Jullien (MIMA)

een redelijk druk weekend achter de rug, met onder meer 2 bezoeken aan tentoonstellingen vlakbij.

De eerste was op vrijdagavond nadat ik langs de kerstmarkt was gepasseerd om een pak smoutebollen te kopen. Nadat ze op waren nog maar eens MAD binnengestapt om nogmaals de tentoonstelling van Jaime Hayon te aandachtig bekijken en ditmaal ook foto's te maken, wat bij m'n eerste bezoek, alweer meer dan een maand geleden, niet ging wegens niets bij om mee te fotograferen.
Hayon ontwerpt niet alleen (gebruiks)voorwerpen maar ook meubels, die soms als sierobject dienen maar mogelijk ook echt bruikbaar kunnen zijn. Dat vaak in opvallende kleuren en vormen en bestaande uit verschillende soorten materie. En soms zet hij ook al eens zaken wat op z'n kop, zoals met bucolische porseleinen postuurtjes/beeldjes waar hij dan een modern element in verwerkt.

Een dag later was het hoog tijd om in het MIMA de tentoonstelling "Studiolo" met werk en bespiegelingen van Jean Jullien te gaan bekijken die er nog maar een tweetal weken te zien zou zijn.

Het hangt er vol met recent werk van deze veelzijdige artiest, die niet alleen schildert maar ook graficus en tekenaar is (eerlijk gezegd is het precieze verschil me niet geheel duidelijk behalve dan de materie waarmee ze werken).

De inspiratie voor zijn (recente; vele dateren uit 2022 of 2023) schilderwerken haalt hij uit zijn (naaste) omgeving: gezin, familie, de zee, vrienden (waarvan hij een hele reeks portretten maakte), de tuin van een tweede verblijf enz. Ook surfen en hoewel ik zelf niets heb met deze activiteit geven zijn schilderijen daarover er wel een mooi (stilstaand) beeld van weer dat mooi evoceert hoe een surfer door het water klieft en de sensaties die dat oproept.

Op de bovenste verdieping kan de bezoeker dan nog een groot, enigszins immersief werk bekijken, omdat het je als kijker haast helemaal omringt; je stapt een ronde ruimte in en rondom je, op de wanden, zie je een schilderij dat enkele miljoenen jaren bestrijkt (van de dinosauriërs tot de nabije toekomst en daarbij eerder focust op de (nefaste) invloed van de mens (en oorlog) op de natuur en zijn omgeving.

Op tal van plekken staat op de muren uitleg over zijn visie en hoe/waar hij inspiratie opdeed voor deze schilderijen.
Toen ik de tentoonstelling bezocht was er ook net een relatief kleine maar wel luidruchtige groep met ook heel wat energieke kinderen die constant heen en weer liepen en riepen. Op zich niet erg (gelukkig bezoekt men in gezinsverband nog zulke zaken), maar soms wel storend, omdat we er min of meer hetzelfde ritme op nahielden en we dus een hele tijd in elkaars gezelschap vertoefden. Misschien een reden om de komende week nog eens terug te keren om het geheel nogmaals te bezoeken, in de hoop dat het dan wat rustiger is?