Erasmushuis

De zaterdag voor de voetbalwedstrijd op RWDM (ja, de voorbije 10 dagen waren erg druk), vroeg ik me af wat ik zou kunnen doen om toch een beetje van het mooie weer te profiteren. Alsnog naar Namen gaan of toch liever iets anders?

Uiteindelijk zo lang getalmd (maar ik denk dat er ook een reden was dat ik 's morgens niet vertrokken ben, mogelijk het bezoek bij de kapper, waarna het me de moeite niet meer leek om nog naar de hoofdstad van het Waals Gewest te trekken) dat dit me geen optie meer leek en ineens daagde het me: in Brussel zijn er veel plaatsen die een bezoek(je) waard zijn en een daarvan is het Erasmushuis. Het is eens iets anders als, ik schrijf maar wat, het Atomium. Bovendien leek het me zonde om met zo'n mooi weer een hele namiddag binnen te blijven zitten.

Daarnaast gaf het me een mooi excuus om ook wat te fietsen, want het ligt niet echt vlakbij m'n appartement. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik kende zowat de richting die ik uit moest en waar ongeveer ik ergens een straat moest inslaan om er te raken.

Eens ik het fietspad naast het kanaal afreed, besefte ik wel dat fietsen in dat deel van Anderlecht toch iets avontuurlijkers is dan fietsen binnen de vijfhoek. De infrastructuur is er minder voorzien op niet gemotoriseerde tweewielers en de automobilisten evenmin, maar uiteindelijk raakte ik er toch zonder kleerscheuren maar wel middels een aantal correcties qua traject zonder dewelke ik mogelijk ergens in Frameries zou zijn terecht gekomen (dank u bekende kaartapplicatie).

Ter plaatse aangekomen m'n fiets gestald en mits het betalen van 2 euro of zo kon ik het Erasmushuis en de tuin bezoeken. Het vlakbij gelegen begijnhof van Anderlecht is mogelijk ook in de prijs begrepen maar dat is enkel open op de eerste zondag van de maand dus daarvoor moet ik nog eens een andere keer teruggaan.
Het is een relatief klein museum maar echte liefhebbers kunnen er wellicht veel tijd in doorbrengen. Ikzelf was gewoon geïnteresseerd zonder meer, vooral omdat ik enkele werken van hem heb gelezen en dan vooral de "Lof der zotheid" enkele keren, een boek dat hij schreef om de tijd te verdrijven.

In het relatief donkere museum hangen veel schilderijen of prenten, waarvan er heel wat een portret tonen van de humanist. Daarnaast ook tal van meubels en natuurlijk ook een aantal boeken, al weet ik niet of het allemaal originele, toenmalige edities zijn. Het is wel fijn om een niet erg populair museum te bezoeken met maar een handvol andere mensen die aanwezig zijn. Grappig was ook dat de dame achter de kassa met haar brei- of haakwerk bezig was toen ik weer vertrok; het paste misschien wat in het kader van een ietwat bestoft museum om het wat oneerbiedig te stellen 😀.

Aangenaam was ook de tuin; het vormt enigszins een oase van rust, ook al ben je niet afgeschermd van het lawaai uit de omtrek. De bezoeker kan er wel makkelijk een tijdje ongestoord zitten of wat rondwandelen en -kijken.
Het lijkt me wel een van die plekken die geen absolute must zijn om te bezoeken maar waar je toch met een zeker plezier naar terug zou kunnen keren omdat ze een bepaalde charme uitstralen, door de sereniteit die er heerst, door het thema dat toch ook interessant is, doordat het lijkt of je even uit het leven van alledag wordt weggezogen.
Je krijgt toch niet alle dagen de kans om bijna letterlijk in de voetsporen te treden van iemand die zo'n belangrijke rol speelde in de Europese (intellectuele) geschiedenis, ook al verbleef hij hier uiteindelijk maar enkele maanden.