David Byrne was jarig

Deze week vernam ik via de TV dat David Byrne op zaterdag 14 april 70 jaar zou worden en dat Studio Brussel van plan was hem te eren. Dit ging blijkbaar niet gebeuren via hun radiozender maar ofwel via een app ofwel via DAB+. Ik had geen van beide...

Voor mij kan het belang van David Byrne maar toch eerder Talking Heads amper overschat worden. Het was de groep waarmee m'n parcours naar muzikale "volwassenheid" echt werd ingezet, medio de jaren '80. Het was dankzij de concertfilm "Stop making sence" dat ik begon te begrijpen dat pop- en rockmuziek echt wel meer was dan de hitparademuziek die we we bijvoorbeeld wekelijks op de BRT Top 30 op zaterdag te horen kregen of zelfs op Studio Brussel dat toen amper een paar jaar oud was en toch nog niet echt de alternatieve jongerenzender was geworden waarin het later zou uitgroeien.

Talking Heads was de eerste groep waarvan ik echt fan werd en waarvan ik LP's begon te kopen. "Stop making sence" was eenvoudigweg onweerstaanbaar en een aantal nummers werden in hun concertversie klassiekers. Vermoedelijk is de versie van "Slippery people" het bekendst; is ook een stuk leuker om horen vind ik zelf dan de studioversie. Haast onmogelijk om stil te blijven zitten bij het bekijken van de film, zeker als je een beetje behoorlijk audiomateriaal hebt.

De groep splitte feitelijk eind jaren '80 (officieel schijnbaar pas begin jaren '90), maar David Byrne bleef muziek maken en bouwde een succesvolle solocarrière uit, waarvan ik ook enkele cd's heb.

Daarnaast richtte hij ook een label op dat ook een zekere invloed zou hebben op m'n persoonlijke discotheek : Luaka Bop. Bij de eerste platen die het uitbracht waren compilaties van Braziliaanse muziek, Brazil Classics - Beleza tropical (MPB, musica popular brasileira, met gewoon klassieke nummers uit de jaren '60 en '70 van mensen als Gilberto Gil, Caetano Veloso, Milton Nascimento enz. die toentertijd zelfs ook in België bekend waren geraakt), maar ook voor mij compleet nieuwe muziek zoals een compilatie forró (dansmuziek met accordeon uit de noordoosten staten van Brazilië) of van een Braziliaanse cultartiest die haast niemand kende, Tom Zé.

Sommigen vonden David Byrne nogal vreemd, excentriek zelfs; hij heeft altijd al een originele kijk gehad op dingen, iets wat tijdens zijn periode met Talking Heads al duidelijk was en wat blijkbaar nog altijd te merken is aan zijn laatste project, American Utopia, dat alom laaiende kritiek krijgt. 

Er hadden er meer als hij moeten zijn, de wereld zou een betere plek geweest zijn.

Zaterdag speelde Studio Brussel dus 70 nummers van hem, Talking Heads of projecten waaraan hij had meegewerkt. Het had wat voeten in de aarde voor ik doorhad hoe de app werkte (waar is de tijd dat een radiozender gewoon uitzond via de FM-band ?) en waar ik de tijdloze dan moest vinden. Nummers aanvragen lukte me al helemaal niet ; ik vond nergens ook maar een knop, e-mailadres of wat dan ook om dit te doen. 

Heel wat nostalgische momenten en toen de intro van "Once in a lifetime" werd ingezet, hield ik het ook niet meer droog, mede ook door m'n belabberde mentale staat.

Het is wel fijn om in deze moeilijke tijden toch nog uit enkele zaken troost te kunnen putten, waaronder dus muziek, iets wat ze al sinds m'n jeugd al talloze keren gedaan heeft.