Motorreis - Vitoria-Gasteiz en Ikuspegi Berria

Dit had dus m'n laatste motorrit moeten worden voor m'n vertrek uit het Baskenland een paar dagen later.
De bestuurlijke hoofdstad van Baskenland, al is de stad veel minder bekend dan Bilbao of Donostia/San Sebastián. Persoonlijk had ik er tot voor relatief kort (een of twee jaar) ook nog niet over gehoord. Een geheimtip dus eigenlijk voor wie echt geïnteresseerd is in de streek. 
De stad heeft de reputatie een erg leefbare, groene stad te zijn, waarrond een soort van parkengordel ligt.

Die ochtend weer relatief vroeg uit de veren om tijdig te kunnen vertrekken en ter plaatse aan te komen, wat ook lukte, want rond 10u liep ik al rond in de buurt van de oude kathedraal, samen met hoogstens een handvol andere personen.
Navraag leerde dat er enkel geleide bezoeken waren aan de Santa Mariakathedraal maar het was nog mogelijk me bij een groep te voegen voor een bezoek dat om 12u zou beginnen. Intussen zou ik wel in de buurt door de straten dwalen en rustig naar de Plaza de la Virgen Blanca gaan, wat zowat het centrale plein en kloppend hart is van de stad. Op de weg daar naartoe viel m'n oog op een raamschilderij dat Iggy Pop voorstelde; ik begreep niet goed wat de link was en ging ervan uit dat de uitbater van de bar in kwestie een fan was.

Het geleid bezoek was echt wel interessant en duurde ook lang. We begonnen in de funderingen van de kathedraal. Ze wordt immers al vele jaren gerestaureerd, want ze stond halfweg de jaren '90 van de vorige eeuw omzeggens op instorten. En die restauratie duurt dus nog altijd voort en zal nog wel heel wat jaren in beslag nemen. Oorzaken voor deze situatie zijn, als ik het me nog goed herinner, een niet heel stabiele ondergrond en hoogmoed bij de opeenvolgende aanpassingen aan de kathedraal die almaar groter en hoger moest worden. Bij het bezoek mochten we ook via de smalle gangetjes op de "verdieping" naar de toren gaan en deze beklimmen. Niet voor mensen die kortademig zijn of niet goed tegen smalle/beklemmende ruimtes kunnen.

Na het bezoek was het tijd voor "een natje en een droogje". En u raadt het al, opnieuw een tonic met pintxos. Aangezien 's avonds nog een restaurantbezoek op het programma stond en ook om niet te veel tijd te verliezen, hield ik het liever licht en daar is die Baskische specialiteit uiterst geschikt voor . Daarvoor koos ik de bar uit waar de afbeelding van Iggy Pop getekend was en op het terras was nog wel een tafeltje vrij.

Ik had er echter niet aan gedacht tijdens het nemen van de pauze dat de winkels tijdens de middag 2 à 3 uur zouden sluiten, waardoor de kleine aankoop die ik nog in gedachten had, in het gedrang kwam. Maar aangezien er nog een deel van het centrum te verkennen viel, begon ik daar alvast mee en zo  kwam ik onder meer in het Parque Florida, mogelijk het meest populaire van Vitoria-Gasteiz en het Parque de Molinuevo of kuierde ik door heel wat typische straatjes. Om uiteindelijk te belanden op het terras van een andere bar om daar ook 2 tonics te drinken... het was die dag namelijk zonnig en warm.

Eens 17u ben ik daar dan vertrokken om nog snel een aankoop te doen en daarna ging het rustig weer naar de motorfiets en vervolgens Iurreta, want helaas kon ik niet blijven gezien de plannen voor 's avonds.
Pas enkele dagen later vernam ik dat Iggy Pop die avond een concert kwam geven in Vitoria-Gasteiz, waar een muziekfestival gaande was, vandaar ook die tekening. Maar vermoedelijk heeft hij mij niet gemist.

Het restaurant voor die avond ligt op 1,5 à 2 kilometer van m'n logeerplek, waardoor er te voet naartoe gaan me het beste leek. Voor zo'n korte afstand de motor nemen (met het daarmee gepaard gaande omkleden), leek wat onnozel. Na aankomst eerst gedoucht en me daarna klaargemaakt en dan op weg. Daarvoor moest je wel het hele eind op de rijweg stappen (geen voetpad). Op dat moment nog geen groot probleem, want het was nog licht maar voor de terugweg lag dat toch anders, want dan zou het pikdonker zijn (geen verlichting en geen reflecterende kledij bij de hand)...

Het ging om dit restaurant, waar ik ook al op maandag was geweest (op aanraden van de eigenaar; we hadden elkaar die ochtend voor het eerst gesproken) maar toen enkel om iets verfrissends te drinken (ijsjes hadden ze niet) en wat te genieten van het uitzicht.
Toen ik precies op het afgesproken uur aankwam (wat een timing!), bleek de eetzaal nog niet klaar dus vroeg men me om nog even te wachten in de veranda. Geen straf, want het uitzicht is er waarlijk mooi. En zo kon ik ook nog wat lezen in het dikste leesboek dat ik had meegenomen op deze reis, waardoor dat dan toch niet voor niets in de bagage stak (herinner u, haast elke cm² telde).

Na een half uur of zo konden de gasten dan toch binnen en de maaltijd was lekker.
Minpuntje: men had mogen nagaan of ik bij het hoofdgerecht geen bijgerecht wenste als groente of aardappelen of zo. Nu waren het gewoon inktvisjes in (eigen?) inkt.

Maar niet getreurd; alle 3 gangen hebben gesmaakt, inclusief een lokale variant op onze wentelteefjes (met ijs). Dat alles overgoten met flinke scheuten water en Txakoli, de typische Baskische wijn.

En dan brak het moment van de terugkeer aan. 90% in het pikdonker en over de openbare weg. 1x ben ik toch over de vangrail gekropen toen ik in de verte een auto hoorde komen maar gelukkig bleek het op die plaats mogelijk om erachter te blijven wachten i.p.v. meteen 20 meter lager te belanden.

En daar waar het lichtje hieronder te zien is, daar moest ik in om 5 minuten later behouden aan te komen 😄

En zo eindigde dus deze 3-daagse combinatie van motorritten met toeristische activiteiten. De volgende keer dat ik de Moto Guzzi opstartte, zou het zijn om weer richting Brussel te keren.