Motorreis - Gernika-Lumo

Voor deze dag was het kiezen tussen Gernika-Lumo als bestemming of Vitoria-Gasteiz, de hoofdstad van het Baskenland.

Na wat wikken en wegen viel de keuze op Gernika-Lumo; V-G zou dan voor 's anderendaags zijn.
Zoals u wellicht weet, is Gernika tijdens de Spaanse burgeroorlog moedwillig gebombardeerd door een Duits eskader, dat op uitdrukkelijk verzoek van de leider van de opstandelingen, generaal Franco om zo de bevolking die tegenstand bleef bieden, te terroriseren en te onderwerpen. Het is daardoor ook een symbolische stad in de moderne Europese geschiedenis. De schattingen over het aantal slachtoffers lopen uiteen, maar het waren er minstens ettelijke honderden. Dit gebeurde op 26 april 1937; toen werd voor het eerst in Europa op dergelijke schaal en op die manier een burgerdoel aangevallen.
Blijkbaar werd onder de dictatuur ook tientallen jaren lang officieel ontkend dat het stadje gebombardeerd werd en dat dit op wens van de franquisten is gebeurd...

Iurreta en Gernika liggen in vogelvlucht op zowat 20 kilometer van elkaar verwijderd (Baskenland is niet zo groot) maar uiteraard verliep de route niet in een rechte lijn en zelfs niet rechtstreeks naar de bestemming. 

Eerst reed ik richting Ondarroa, een kustdorpje ten noordoosten van het startpunt en vandaar ging het naar Lekeitio en zo verder naar het (noord-)westen en het natuurpark Urdaibai, aan de monding van de rivier Oca.
Ten zuiden van die monding ligt dan Gernika-Lumo.

Wat een mooie baantjes en ook zichten op de zee en kustlijn heb je op die route (en bij uitbreiding in Baskenland)! Er waren ook tal van wandelaars en joggers op de baan maar dat zorgde niet voor problemen; ik scheurde dan ook niet over de weg, ten eerste omdat ik daar niet voor in de wieg ben gelegd met de motor, ten tweede omdat het niet de bedoeling was en ten derde de Moto Guzzi is daar ook niet de meest gepaste motorfiets voor. Gewoon op een rustig ritme verder tuffen, dat was de opzet en dat is ook gelukt.

En zo reed ik Gernika binnen via een van de centrale verkeersassen op zoek naar een plek om de motor achter te laten. Dat viel uiteindelijk nog mee; navraag in twee bars langs deze as leerde dat ze daar gewoon op de stoep mocht blijven staan, weze het beter dwars geplaatst, achter een ronde betonnen plantenbak. Uit dank heb ik me dan maar meteen op het terras van de tweede bar gezet om een tonic te drinken en iets kleins (pintxos en gildas) te eten en ook gewoon even uit te blazen alvorens de stad wat te verkennen. Kijk, gewoon vriendelijk zijn tegen vreemden kan ook goed zijn voor je zaak.

Gernika is niet groot, dus het centrum verkennen zou dan wel een paar uur kunnen duren maar toch geen hele dag, wat ook helemaal niet de bedoeling was. Eerst kwam ik aan een pleintje om daarna op zoek te gaan naar de boom van Gernika, die de vrijheid symboliseert van Biskaje en het Baskenland. De oude, die helemaal afgestorven is, maar waar nog een stuk zorgvuldig van bewaard wordt, kan nog worden bezichtigd, maar er is intussen dus een "nieuwe" die er rechtstreeks van afstamt. Al is deze blijkbaar ook een tijdje bedreigd geweest door een ziekte of zoiets. 

Vervolgens ging het naar het vlakbij gelegen Europapark en dan op zoek naar de grote reproductie van Pablo Picasso's beroemde schilderij "Guernica", wat daar vlakbij is. Toch even op een bankje gezeten om het op m'n gemak te bekijken en wat te bezinnen. Aangezien het reis-/vakantieseizoen nog niet echt aangebroken was, kon dit probleemloos zonder gestoord te worden.
Door nog wat rond te wandelen, stootte ik nog op een tentoonstelling in openlucht gewijd aan het tragische bombardement, met toch wel indrukwekkende foto's en wat meer uitleg.

Laatste stop voor m'n vertrek uit de stad was een helemaal volgestouwd souvenirwinkeltje dat in m'n reisgids vermeld werd. Aanvankelijk was ik daar ook haast de enige klant maar toen ik bijna klaar was en wilde gaan informeren naar de stickers die je er kon krijgen, kwam er letterlijk een hele buslading bejaarde Argentijnen binnenvallen...
Om niet helemaal onbeschoft over te komen, want ineens werd het wel heel krap in de winkel en ik liep dan bovendien nog met m'n rugzak rond en daarnaast hadden die toeristen ook niet bepaald veel schroom..., leek het me beter om maar eenvoudigweg te wachten tot ze allemaal weg waren om zelf af te rekenen. Dit ging gepaard met een vertraging van in totaal toch 30 à 60 minuten door gewoon in dat winkeltje rond te hangen (want had intussen links en rechts al wat meegegritst). De uitbater (samen met zijn wat trage moeder?) bleek nog aangenaam verrast te zijn dat er een motorrijder in zijn winkel kwam die dan bovendien nog uit België afkomstig was, waar hij ooit een tijdje verbleven had (Kortrijk). Hij had dan ook een Nederlandstalige afscheidsgroet in huis.

Voor m'n vertrek nestelde ik me echter nog even weer op hetzelfde terras en aan dezelfde tafel om opnieuw een tonic te drinken en nog wat pintxos en gildas te eten. Een vakantie staat toch ook gelijk met proberen genieten en, in mijn ogen, ook wat ruimte laten voor improvisatie of het onverwachte; veel haast had ik op dat moment toch niet, ondanks het lange oponthoud in de winkel :).
Wel, qua onverwachte gebeurtenissen en improvisatie werd ik meteen daarna op m'n wenken bediend. Bleek dat de route om terug naar Iurreta te rijden niet was ingevoerd in de GPS... Ik kan alleen maar veronderstellen dat dit kwam doordat ik op 8 mei en erna de kluts zodanig kwijt was dat ik er niet meer aan gedacht heb. Alle overige tracks waren (daarvoor) al in het toestel gestopt maar dat dus nog niet.
Gelukkig had ik toen wel al een back up gemaakt in de vorm van een Word-bestandje dat als rudimentair roadbook diende en waarin toch de namen vermeld stonden van de plaatsen waarlangs ik wilde rijden en dat geprint. Dus aan de hand daarvan kon in de GPS telkens opnieuw het dorp of de stad worden ingevoerd waar ik naartoe wilde rijden. Zo kon de toch min of meer de ruim 2,5u durende rit worden uitgereden (naar Bermeo, via alweer een kustweg, over Bakio naar Armintza enz. naar Mungia en weer Gernika-Lumo en daarna terug over gewone, redelijk rechte secundaire wegen). Alleen het laatste derde kwam niet overeen en was meer rechte baan naar Iurreta in plaats van bergwegen.

Zo liep dag 2 van deze 3-daagse af. Aangekomen at ik de overschot van een dag tevoren op en kon aan relaxen worden gedacht.